De laatste tijd ben ik betrokken geweest bij een groep mensen die in een werkloosheidssituatie verkeren. Opvallend daarbij is dat er -met name bij oudere mensen die hun baan kwijt raken- er sprake is van ROUW na het ontslag. Ik noem dat niet voor niets zo. Ik ben er van overtuigd dat het werkelijk zo is: rouw met al zijn (bekende-) fases. En bij het niet goed doorleven van die fases kunnen deze een belemmering vormen in de noodzakelijke ontwikkelingen om weer tot het ‘arbeidzame leven’ toe te treden.
Overigens zal het voor ‘iedereen’ kunnen gelden, maar de ouderen onder ons (vijftig-plussers) hebben veelal een wat klassiekere arbeidsmoraal en ontlenen veel zelfwaardering aan het hebben van werk. De schok, het trauma van het baanverlies, kan pittig doorwerken.
Ik heb dan ook een klein programma ontwikkeld wat er op gericht is om door middel van een korte interventie aandacht te besteden aan ‘rouw na ontslag’. Met een korte interventie bedoel ik: één of ten hoogste twee sessies om stil te staan bij wat baanverlies voor je betekent, om inzicht te krijgen in wat, tot op zekere hoogte, een normaal verwerkingsproces of rouwproces is, én hoe je met dit inzicht weer verder kunt.