Investeren in goede en verantwoorde zorg

Ik ben géén zwevende kiezer. Ik weet duidelijk wat ik wil en ik zal dat straks ook zeggen. En niemand hoeft het met mij eens te zijn. Het is ook niet aan mij om een ‘stemadvies’ uit te spreken. Sterker nog: ik maak mijn overweging kenbaar én de consequenties die daaraan hangen en daar moet ieder lekker zelf mee doen wat hij wil.
Maar ik wil wel dit kwijt.

Ik heb de afgelopen drie/vier weken bijna dagelijks een column geschreven omdat ik mij zorgen maak over de zorg. Mijn columns zijn niet ‘nieuw’ maar bevatten wel nieuwe casuïstiek. Niet nieuw omdat bepaalde thema’s vaker door mij aangehaald zijn de afgelopen jaren. In ‘open brieven’ aan Van Rijn, in columns op facebook of op mijn eigen site; en meer. Soms met wat teleurstelling (‘waarom luistert niemand’) en soms met tevredenheid omdat ik zag en zie dat mijn columns aanleiding geven tot discussie en soms (ja heel soms) mensen bereiken die ‘ertoe doen’. Mijn laatste coluns zijn soms door meer dan 700 personen gelezen.

Kern van mijn columns is dat ik vind dat de (snelle) invoering van de WMO en de opheffing van de AWBZ tot grote negatieve consequenties leidt én kern is dat ik de ‘marktwerking’ en de posities van de Zorgverzekeraars hekel. En veel van mijn info is dáár weer uitvloeisel van: het ‘ge-pingpong’ met cliënten tussen WMO en ZVW en het gruwelijke wantrouwen van financiers aan zorgaanbieders.

Als je vanuit DAT perspectief kijkt naar hoe de politiek met deze thema’s omgaat, dan weet ik (voor mij) één ding zeker: het gedachtengoed van de SP (waarmee ik het overigens níet eens ben w.b. de pensioenleeftijd (65)) komt het dichtst bij wat ik betoog. Ik besluit dan ook mijn ‘oude partij’ de SP trouw te blijven en opnieuw daarop te stemmen. Niet omdat ik het met ‘alles’ eens ben maar om twee redenen:
1. Ik wil aanleunen tegen het linkse spectrum. Hoe zwaarder links hoe beter.
2. Zoals gezegd: de opvattingen van de SP over de zorg.

Wat ik echter NIET wil (en daarom noem ik dit geen stemadvies) is ‘versluierend zijn’. Zelfs de SP is dat enigszins volgens mij. Het kán niet zo zijn dat we hersteloperaties doen in de zorg ‘zoals het was’ en dat dit budgetneutraal kan. Hiermee zeg ik dat ALS je wil dat het voor nu en in de toekomst beter gaat in de zorg (humaner, socialer, minder wantrouwen, minder winstbejag etc.) er een prijskaartje aan hangt. Je stem laten horen in die richting is (in mijn beleving) accepteren dat we als BEVOLKING weer meer gaan investeren in goede en verantwoorde zorg; en dat we ook bereid zijn (deels) de prijs daarvoor te betalen. Enerzijds door politieke keuzes te maken; anderzijds misschien wel letterlijk door dit in onze portomonnee te voelen.

Mijn ‘hang’ naar verantwoorde, sociale, goeie zorg is zó groot dat ik het ervoor over heb; en dan ook ‘tot op het bot gemotiveerd’ SP zal stemmen. Doe mee! (o nee, dat zou ik niet doen…)