Het is zaak deze klacht goed in beeld te brengen. Het is ook van belang om de primaire klacht te beoordelen in de CONTEXT van alle levensgebieden van de cliënt. Maar primair is het van belang om naar aanleiding van de klacht een DOELSTELLING te formuleren (in volledige afstemming met de cliënt) en vervolgens een OVEREENKOMST af te sluiten om vanuit de klacht toe te werken naar de doelstelling. Niet minder, maar ook niet méér.

Een voorbeeld: als iemand angsten heeft ontwikkeld naar aanleiding van een traumatische gebeurtenis en als deze angsten er -mede- toe leiden dat zijn zelfvertrouwen is aangetast, dan is het zaak interventie te plegen op drie dingen: verwerking van het trauma, vermindering van de angst en versterking van het zelfvertrouwen. Het KAN daarbij aan de orde komen dat gekeken wordt naar de sociale context (welke ondersteuning krijg je in het dagelijks leven; hoe sta je in je werk; zijn er beperkende maatschappelijke factoren, etc.) of naar somatische thema’s (doe je aan compenserende sport; is er belemmerende ziekte etc.)

Maar dat is wat anders, dan wanneer je vanuit de brede holistische visie de zorgvraag GROTER gaat maken dan deze oorspronkelijk was. Ik ben daar per definitie terughoudend in. Als iemand bij mij komt voor angst na trauma (wederom als voorbeeld) dan duik ik NIET in zijn relatie, zijn werkomstandigheden, zijn algehele fysieke gezondheid. Als een oud omaatje wat naar de overkant van de straat geleid wordt zonder éérst te vragen of ze wel aan de overkant wil zijn! Ofwel: de socio-somatische context MEEWEGEN is belangrijk. Maar tegelijk: de PRIMAIRE ZORGVRAAG nooit uit het oog verliezen. Als ik voor nieuwe ruitenwissers met mijn auto naar de garage ga wil ik ook niet dat ik met nieuwe ruitenwissers én vier nieuwe banden de deur uit ga! En daar wil ik ook niet voor betalen…